Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Τα απογευματα ....

Αν με ρωτήσει κάποιος τι μου αρέσει να κάνω μαζί με τα παιδιά θα απαντήσω αμέσως πως οι στιγμές που μου αρέσουν πολύ μαζι τους ειναι τα απογεύματα . Εκείνα τα απογεύματα που δεν έχουμε μπαλέτο ή ελληνικό σχολείο ή Judo ή... ή ... Μαλλον καλύτερα , εκείνα τα απογεύματα που προλαβαίνουμε να χώσουμε μισή ωρίτσα δική  μας μεσα σε όλα αυτά που έχουμε να κάνουμε .
 
Αν τύχει μαλιστα να ακυρωθεί κατι απο όλα ή να την κοπανίσουμε , το χαιρομαστε διπλά . 



Ειναι εκείνες οι στιγμές το απόγευμα , το γερμανικό απόγευμα όχι το ελληνικό , δηλαδή γυρω στις 15:00 με 17:00 , που οι μπαταρίες λίγο πέφτουν . Λίγο πεινάμε , λίγο κουραστήκαμε απο σχολεία και τρέξιμο περα δώθε , λιγο θέλουμε να πούμε τα νέα μας και να συνεχίσουμε . Μας αρκέι μισή ωρίτσα , ενα φλιτζάνι τσάι και ενα μικρό γλυκάκι ή φρουτα ή καμια μικρή έκπληξη . 



Θα μαζευτούμε πάλι το βράδυ κατα τις 19:00 και θα φάμε το βραδινό σχεδόν παντα όλοι μαζί . Αλλά ειναι αλλιώς το βράδυ ! Λείπει αυτο το γλυκο και μελαγχολικο που έχουν τα χειμωνιάτικα απογεύματα .... 




Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Αγιος Μαρτίνος !!! Η αγαπημένη μου γιορτή !!!


Γιορτάσαμε και φέτος την αγαπημένη μου γερμανική γιορτή . Αυτή την άγνωστη για μενα γιορτή μέχρι να έρθω Γερμανία και να πάει η μικρή μου στον παιδικό που έμελλε να ειναι η λατρεμένη μου γιορτή . Το νόημα της , ο τρόπος που γιορτάζεται , τα χαμόγελα και οι φωνές των παιδιών , όλα μου αρέσουν σ΄αυτή την γιορτή . Είναι η πιο ομορφη παιδική γιορτή και παρόλο που αγαπώ πολυ τα Χριστούγεννα , τολμώ να πω πως τα παιδιά νιώθουν βαθιά το νόημα αυτης της γιορτής χωρίς να χάνουν την μαγεία και την ομορφιά ψαχνοντας δώρα και υλικά αγαθά . Τα λιγα ζαχαρωτά , το Weckman , το να καθονται και να τραγουδουν δυνατά γυρω απο την φωτιά είναι γλυκές αναμνήσεις που θα τα συντροφευουν μια ζωή !


Τα παιδάκια φτιάχνουν με τις δασκάλες τους τα φαναράκια τους . Δυστυχώς , λεω δυστυχώς γιατι ήταν μια πολλή ευχάριστη ασχολία για μένα , στον παιδικό του Μάριου δεν ζητούν απο τους γονεις να βοηθήσουν με τα φαναράκια . Οταν η Χριστιάννα ηταν στον παιδικό μα και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού , πάντα πήγαινα και βοηθούσα να φτιάξουμε τα φαναράκια . 


Δυο παιδιά , διπλή χαρά , διπλά γιορτάζουμε τις γιορτές . Στο καθολικό σχολείο της Χριστιάννας με όλο το εθιμοτυπικό (πηγαινουν στην εκκλησία , ερχεται ο "Αγιος" καβάλα στο αλογο , μεγάλη παρέλαση με μπάντες , μεγάλη φωτιά κλπ) και στον παιδικό του Μάριου πιο απλά να κανουμε μια μικρή περιφορά γυρω απο τον παιδικό και να τραγουδάμε φάλτσα γονεις και παιδιά . Να σας πώ ομως μια αλήθεια ? Στον παιδικό ενιωσα πιο "ζεστά" , πιο κοντά σε ολους και πιο τρυφερά . 


Για την Χριστιάννα (αν δεν κάνω λαθος) ειναι η τελευταία χρονιά που γιορτάζει αυτή την γιορτή γιατί του χρόνου θα πηγαίνει Γυμνασιο (το δημοτικό στην Γερμανία ειναι 4 χρόνια) . Κάναμε κοπάνα απο το Ελληνικό σχολείο που κανονικά πηγαίνει εκεινη την μέρα για να βρεθεί με τα παιδιά απο την τάξη της τελευταία φορά σ΄αυτη την όμορφη γιορτή . Με τον Μάριο θα γιορτάσουμε κάποια χρόνια ακόμα . 
Αναπαράσταση/θεατρικό  απο τα παιδάκια .



Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για την αγαπημένη μου γιορτή και μάλλον και αγαπημένη σας . Ειναι το πόστ με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και ειδικά αυτη την εποχή χτυπάει κοκκινο το κοντέρ για τα δικά μου δεδομένα . 
(Δυστυχώς φέτος δεν έχω τοσο καλές φωτογραφίες ...) 


Durch die Straßen auf und nieder
leuchten die Laternen wieder
rote, gelbe, grüne, blaue,
lieber Martin komm und schaue!

Wie die Blumen in dem Garten,
blühn Laternen aller Arten:
rote, gelbe, grüne, blaue,
lieber Martin, komm und schaue!


Und wir gehen lange Strecken,
mit Laternen an den Stecken:
rote, gelbe, grüne, blaue,
lieber Martin, komm und schaue!


Και του χρόνου !!!